de zomer in mijn bol : Water, water, water

de zomer in mijn bol : Water, water, water: Dit verhaal moet verteld worden! Zo'n twee jaar geleden aten wij in een restaurant in Utrecht; onze dochter studeert in Utrecht dus me...

Water, water, water

Dit verhaal moet verteld worden!

Zo'n twee jaar geleden aten wij in een restaurant in Utrecht; onze dochter studeert in Utrecht dus met enige regelmaat worden de restaurant daar uitgeprobeerd. Zo ook Bresson, een Frans restaurant aan de Oude Gracht.

Tijdens de maaltijd kregen we een karaf kraanwater met daaraan een juten geldbuideltje. Hierin kon je een vrijwillige bijdrage doen als tegenprestatie voor het "gratis" water. Het geld werd door het restaurant verzameld en later gegeven aan Livebuild. Een non-profit organisatie uit Utrecht die onder andere door deze geldbuideltjes bij plaatselijke restaurants geld inzamelt. Het geld gaat naar een waterproject in Kameroen waarbij de bevolking wordt geleerd waterleidingen aan te leggen en te onderhouden. Zie ook http://www.livebuild.org/

Ik was enthousiast en wilde dit ook in Le mirage. Ik zocht contact met de organisatie en van het een kwam het ander. Inmiddels doneren wij en misschien u al weer een tijdje.

Deze week mailde Mieke, mijn contactpersoon van Livebuild dat ze net terug was uit Kameroen en dat ze aan ons werd herinnerd in het oerwoud... Ik opende de foto en wist niet wat ik zag: een lachende, grote, donkere man in het oerwoud met een kapmes en een prachtig T-shirt aan.
"Drukwinkel Emmeloord" stond op zijn shirt! De man wist waarschijnlijk niet eens wat het betekende maar het was zijn maat en het stond goed!

 

Ik heb natuurlijk de Drukwinkel ook deze foto gemaild. En op facebook melding gemaakt van deze bijzondere foto. Blijkt dat Vovem lang in dit volleybalshirt heeft gespeeld. Zo zie je maar weer wat een T-shirt allemaal te weeg kan brengen! 

 

Colinde de Nijs

www.lemirage.nl       

 

het glas is halfvol...

Ik ben gelukkig geboren met een behoorlijke portie optimisme, voor mij is het glas altijd halfvol! Maar dat neemt niet weg dat ik ook van die dagen waarop ik twijfel. Ik wil het zo graag goed doen, wil iedere gast, kennis, kind, student graag helpen. Maar soms lukt dat niet...

* zoals bij die ene gast die anoniem op Tripadvisor invult dat hij niet meer zo enthousiast  is over ons restaurant; de soep is te romig, te weinig kaas op het plankje en extra betalen voor extra groente en aardappelen. Ik vind dat verschrikkelijk, dat doet me echt pijn.
* of zoals bij die ene gast die op facebook zet dat hij zich afgezet voelt omdat hij 3 euro 50 moet betalen voor een potje thee... 
* of zoals een reactie op omroep Flevoland waarbij gemeld wordt dat het toch belachelijk is dat een architect of aannemer een balkon verkeerd inschatten zodat het niet door kan gaan.
* of zoals morgen de wekker weer afgaat om 5 uur en onze zoon echt zijn bed niet uit kan om te zwemmen, terwijl we dit zo goed hebben besproken.
* of wanneer mijn student waarmee ik heb afgesproken laat het toch weer afweten.

Ik zou op alles kunnen reageren en soms doe ik dat ook, dus
* het ging om een romige soep en een petit kaasplankje...
* het was biologische, echte thee waarbij je ook nog een eigengemaakte bonbon en koekje krijgt
* het was niet de architect die tegenwerkte maar een afdeling op het gemeentehuis.
* rekenfouten zijn menselijk toch
* en morgen is er weer een dag


En dan ga ik toch weer verder, laat het achter me en kijk vooruit. Want er gebeuren mooie dingen. Ik ontmoet veel nieuwe, leuke mensen, die me energie geven. Ik zeg sorry tegen de mensen die anders verwacht hadden en ga opnieuw iedere uitdaging met vertrouwen aan.


Kortom ik schenk mijn glas weer even vol!